Διαβάστε ένα απόσπασμα από το πεζό κείμενο του Δ. Σολωμού, "Η Γυναίκα της Ζάκυθος". Το κείμενο έχει τον τίτλο "Μισολογγίτισες" και περιγράφει κάποιες γυναίκες που κατέφυγαν στη Ζάκυνθο από το Μεσολόγγι, για να ζητήσουν βοήθεια για τους πολιορκημένους Μεσολογγίτες. Το έργο γράφτηκε το 1826 και ο ποιητής το επεξεργάστηκε ξανά το 1829. Η γλώσσα του είναι δημοτική με πολλούς ιδιωματισμούς.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 3
ΟΙ ΜΙΣΟΛΟΓΓΙΤΙΣΣΕΣ
1. Και εσυνέβηκε αυτές τες ημέρες οπού οι Τούρκοι
επολιορκούσαν το Μισολόγγι, και συχνά ολημερνίς και κάποτε οληνυχτίς έτρεμε η
Ζάκυθο από το κανόνισμα το πολύ.
2. Και κάποιες γυναίκες Μισολογγίτισσες
επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά
τους, για τ' αδέλφια τους που επολεμούσανε.
3. Στην αρχή εντρεπόντανε νά 'βγουνε και
επροσμένανε το σκοτάδι για ν' απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες.
4. Και είχανε δούλους και είχανε σε πολλές
πεδιάδες και γίδια και πρόβατα και βόιδα πολλά.
5. Ακολούθως εβιαζόντανε και
εσυχνοτηράζανε από το παρεθύρι τον ήλιο πότε να βασιλέψει για νά 'βγουνε.
6. Αλλά όταν επερισσέψανε οι χρείες,
εχάσανε την ντροπή, ετρέχανε ολημερνίς.
7. Και όταν εκουραζόντανε, εκαθόντανε στ'
ακρογιάλι κι ακούανε, γιατί εφοβόντανε μην πέσει το Μισολόγγι.
8. Και τες έβλεπε ο κόσμος να τρέχουνε τα
τρίστρατα, τα σταυροδρόμια, τα σπίτια, τα ανώγια και τα χαμώγια, τες εκκλησίες,
τα ξωκκλήσια γυρεύοντας.
9. Και ελαβαίνανε χρήματα, πανιά για τους λαβωμένους.
10. Και δεν τους έλεγε κανένας το όχι,
γιατί οι ρώτησες των γυναικών ήτανε τες περσότερες φορές συντροφευμένες από τες
κανονιές του Μισολογγιού και η γη έτρεμε αποκάτου από τα πόδια μας.
11.Και οι πλέον πάμφτωχοι εβγάνανε το
οβολάκι τους και το δίνανε και εκάνανε το σταυρό τους κοιτάζοντας κατά το
Μισολόγγι και κλαίοντας.
Η πείνα ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι πολιορκημένοι ήρωες του Μεσολογγίου. Ο Διον. Σολωμός την περιγράφει θαυμάσια στο Β΄Σχεδίασμα της κορυφαίας του ποιητικής σύνθεσης, "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" που αναφέρεται στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Οι "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" είναι έργο αποσπασματικό, δεν ολοκληρώθηκε και ο ποιητής το επεξεργαζόταν σε Σχεδιάσματα από το 1834 έως το 1847.
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ"
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β΄.
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει.
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ' έχω γω στο χέρι;
Οπού συ μούγινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει."
Ακούστε το κείμενο μελοποιημένο από το Γ. Μαρκόπουλο
