ΕΥΧΕΣ

Οι μαθητές, οι μαθήτριες, οι εκπαιδευτικοί και η διευθύντρια του σχολείου σας εύχονται "Καλό Πάσχα" και "Καλή Ανάσταση".

Διαβάστε δυο ποιήματα του Ν. Βρεττάκου και του Αγγ. Σικελιανού για το Πάσχα.

Τα γόνατα του Ιησού (Ν. Βρεττάκος).

 Καρφωμένα στ’ αγριόξυλο του σταυρού, σχηματίζουν μι’ αμβλεία γωνία.

Είναι τα ίδια τα γόνατα που προβάτιζαν, παίζοντας, γύρω απ’ το κόκκινο φουστάνι της μάνας του, όταν ήτανε βρέφος δέκα μηνών.

 Που αργότερα, έφηβος, τ’ ακούμπαγε κάτω στη γη πριονίζοντας το ξύλο ενός κέδρου. Που λύθηκαν κ’ έπεσαν, ένας σωρός, - μια νύχτα που η άνοιξη ήταν αβάσταχτη και μύριζε η γης κι’ ο ουρανός λεμονάνθι – στο όρος των Ελαιών.

Κι’ είναι ακόμη τα γόνατα που κάθιζε, αμίλητος, δυό – δυό τα παιδιά κι’ απλώνοντας δίπλα του, πάνω στη γη, το απέραντο χέρι του, τα φίλευεν ένα λουλουδάκι – κομμένο απ’ τον πλούτο του σύμπαντος. 

 Στ' Οσίου Λουκά το μοναστήρι (Αγγ. Σικελιανός).

 «Στ’ Oσίου Λουκά το μοναστήρι, απ’ όσες
γυναίκες του Στειριού συμμαζευτήκαν
τον Eπιτάφιο να στολίσουν, κι’ όσες,
μοιρολογήτρες, ως με του Mεγάλου
Σαββάτου το ξημέρωμα αγρυπνήσαν,
ποια να στοχάστη έτσι γλυκά θρηνούσαν! -
πώς, κάτου απ’ τους ανθούς, τ’ ολόαχνο σμάλτο
του πεθαμένου του Aδωνη ήταν σάρκα
που πόνεσε βαθιά;
Γιατί κι ο πόνος
στα ρόδα μέσα, κι ο επιτάφιος θρήνος,
κ’ οι αναπνοές της άνοιξης που μπαίναν
απ’ του ναού τη θύρα, αναφτερώναν
το νου τους στης Aνάστασης το θάμα,
και του Xριστού οι πληγές σαν ανεμώνες
τους φάνταζαν στα χέρια και στα πόδια,
τι πολλά τον σκεπάζανε λουλούδια,
που έτσι τρανά, έτσι βαθιά ευωδούσαν!